De dood als enige zekerheid in het leven. We krijgen er allemaal mee te maken en tegelijk willen we er niets mee te maken hebben. Een ingewikkelde, maar niet los te koppelen relatie. Dus als we er dan toch allemaal mee worden geconfronteerd, laat het dan zo zinvol mogelijk zijn zodat we mogen rouwen, ons verdriet kunnen uiten en de mooie herinneringen een goede plek in ons leven kunnen geven. Ik geloof niet dat we rouw kunnen afsluiten en dood kunnen uitsluiten. Het krijgt een plek in onze veranderde levens, of een persoonlijk eerbetoon wellicht. Want (uiteindelijk) willen we weer door met onze levens.